De Snor (deel 1)

Met enige regelmaat zullen er vanaf nu delen van een kleine bridgebiografie verschijnen over Ome Frans Borm. Hier alvast het eerste deel.

Afstanden zijn relatief. Ga je met het vliegtuig, ga je heel hard. Ga je op je schoenen, ga je niet zo hard. Ga je wel nadenken. Niet veel mensen zullen op een dag 10 kilometer heen- en teruglopen van de Watergraafsmeer tot de Baarsjes, waarvan alleen je twee aangelijnde katten getuige zijn. Maar mijn Ome Frans is gewoon zo een avondje te doden. En ooit moet hij dan zijn inmiddels fameuze geboden bedacht hebben, als een ware monnik zijn capuchon over het hoofd gedragen zich beschermend tegen de regen. Wij, kinderen van twee decennia van 's mans mentoraat, verliezen zijn raad nimmer. Altijd zullen wij huiverig zijn bij het verdedigen van een gedoubleerde deelscore. We bieden liever zes dan down te gaan in een vrijwillige vijf (hoewel dat al helemaal niet de bedoeling was). En houd je plas nog maar even op, je speelt tot slag 13. Deze drie geboden waren een nauwkeurige afweging om het jonge creatieve brein te matigen en de score tegelijkertijd redelijk te houden.

Zonder gebod zou er meer gedoubleerd down gaan, maar ook meer gemaakt. Het was beter om alles maar ongedubbeld voorbij te laten zeilen dan naar willekeur een mes in het contract te zetten. Uiteindelijk kostte dit minder punten. Lijkbleek trok hij weg tijdens het kibitzen bij een EK, zodat zijn zwarte snor nog prominenter in je perifere gezichtsveld priemde, als je een doublet van maat inliet. Het was zeker dat het down ging, maar nonkel Frans wist het nog niet met AVBT9 tegen en allebei een opening. Hetzelfde gold natuurlijk voor regel twee. Als je het vijfniveau nodig had om te onderzoeken of het mogelijk slam was, dan kon je beter op vierniveau afpassen. Soms was het slam, meestal niet. Een veilige plusscore was altijd goed. Alles was na te rekenen. Iets wat hij zeker niet nagelaten zal hebben als hij even een peukje opstak, nadat zijn katten weer eens een gat in een hek gevonden hadden, waar Frans toch echt niet doorheen kon. Uiteindelijk weerhield zelfverklaarde ouderdom hem ervan aan te blijven en dus is zijn trainerschap vergaan, evenals de katten. Stadsdeel de Baarsjes zal hem missen. Maar als je me ooit betrapt op een -670, zweer dan dat je het niet aan hem zult vertellen.

Met de botte bijl

Mijn lieve partner maakte vandaag een actie, waarna mij het woord 'holbewoner' toevallig ontviel. Dit gehoord hebbende riep hij de arbiter en meldde vrolijk dat ik hem 'holbewoner' genoemd had. 'Wat voor straf krijgt hij?'. 'Schrijf maar een stukje'. Waarvan akte.

Je zou zeggen dat niemand heden ten dage -behalve een evolutionair artefact- nog uitingen vertoont van een Holbewoner. Echter eenieder lijkt er in enige situatie wel eens op: in het verkeer, op het werk, bij feestjes of in ons geval bij bridge.
Welnu, dit kan zich op twee manieren uiten. Ten eerste heb je ze ertussen die alleen hun eigen frivoliteiten goedkeuren, terwijl die van hun maat absoluut onverenigbaar zijn met het huidige zitsel. Bridgen met deze lui heeft geen zin. Bridgen tegen deze lui heeft wel zin. Het best doe je dat met de tweede variant Holbewoner als partner, want als die eenmaal op dreef is en alles wat illegaal is komt binnen, dan gaat Holbewoner type I zijn maat met een aantal krachttermen -zoals het hem betaamt- te lijf. Werkt niet bevorderend voor hun score kan ik U melden.
Ik wist het niet, maar ik had vandaag een soort uit het veen getrokken type II tegenover mij zitten. Hij keek niet al te helder in ieder geval. De beste man bood na een 3 klaver opening links van hem en een 3 harten volgbod van zijn maat 6 ruiten als zuid:

Zoals U ziet was het gewapend beton nog lang niet uitgevonden. En ja hoor, zo leert hij het nooit af (ik vraag me overigens af of enige conditionering zijn gedrag zal beïnvloeden), want de tegenstanders waren zo onder de indruk van Fred Flintstone dat ze met schoppen startten. Harten heer pleurde derde naar beneden en daar was de overslag. Zit je dan met je sophisticated studentensmoeltje. Gelukkig, gelukkig was ik niet de enige niet-Holbewoner. Type I kwam niet voor aan deze tafel. 'volgend spel....'.