Geef nooit op!

In het ophalen van verhalen, wat vooral oude mannen doen en dus schering en inslag is bij bridge, word ik dikwijls een beetje buitengesloten. Dan wordt er gezegd: " De vlektyfus, jaaa, niemand mocht meer halfvolle melk drinken hoor, was levensgevaarlijk. Maar goed, dat was allemaal voor jouw tijd". Dat was fucking allemaal voor mijn tijd, sodemieter toch op man, ga Buckler drinken. "En Youp van het Hek was ook voor jouw tijd Timmetje". Eikels. Maar nu heb ik wat gevonden. Als dit allemaal voor mijn tijd was, dan is de huidige era voor de mensen, voor wie het toen hun tijd was, nu na hun tijd. Men kan dus niet meer meelullen met de televisie van vandaag en ze lopen hopeloos achter (wat natuurlijk weer resulteert in het verhalen van de vergeelde, aangedikte anecdotes). Niet dat ze wat missen, maar toch zijn er soms wel aardige programma's geweest de afgelopen tien jaar. Zoals het mooie kinderwensprogramma "Geef nooit op". Je komt in de studio, meldt je wens (ik wil paardrijden in Patagonië) en hop, sta je daar in ene met meneer Cactus (wie is meneer Cactus? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, dat was allemaal lekker NA jouw tijd) in de woestijn. Hoorde die Cactus achteraf ook wel thuis.
Tsja de wensen van de Gooise meisjes waren een stuk gemakkelijker te realiseren dan mijn ene ultieme wens, namelijk een goede bridger te worden. Gelukkig kreeg ik een keurige brief terug van RTL, met als slotwoorden: "en beste Timpie (toen heette ik nog Timpie), onthou één ding: GEEF-NOOIT-OP". Nou dacht ik de afgelopen dagen bij de scheveningsche bridgeweek, laat ik me daar tien jaar na dato (allemaal mijn tijd) eens aan gaan houden:




Wel tegen niet, je maat opent 1 klaver, rechts komt erin met 2 ruiten, 11-15 met een zeskaart. 2nt leek niet echt dus ik een rondje pas. Maar nu zat ik 3 seconden later met hetzelfde probleem, na pas-dbl-pas. Ik had kunnen passen, maar het avontuur lonkte en driekaartjes bieden heeft ook zo zijn charme. Ik bood in ieder geval 2 harten, maat 3ruiten, ik 3nt (jippie), maar bieden kunnen we nog steeds niet, dus belandde ik in 4 harten, ongedubbeld, dat dan weer wel. Start ruiten tien:




voor ruiten koning en schoppen boer na. Tsja, met dat intermediate volgbod rechts ging dit toch echt een lastige bal worden, zeker als een zwarte kleur zich niet ging gedragen. Ik nam schoppen koning en speelde een kleine harten op, links de vrouw. Dit was het beste nieuws dat ik in dagen gezien had, stuk zat goed. Je moet altijd een beetje achteruit om in volle versnelling door te stomen, dus harten vrouw gezakt. De man links speelde schoppen na gelukkig bekende oost nog. Ik moest wel schoppen vrouw nemen hoewel de 8 de slag zou maken. Na de hartensnit bleek de kleur 3-3 te zitten. Ik zat echter wel in de dummy in deze situatie:



Met de handen in het haar, het zat allemaal zo goed en dan nog zat ik in de dummy geplakt. Snik. Zat ik maar in de studio naast Cactus, dan wisten we het wel. Toen hoorde ik opeens in mijn achterhoofd het intromuziekje "Geeeeeeeeeef nooit op oh geef nooit op!". Als een ware Popeye ( is van ieders tijd, want tijdloos) die murw gebeukt is door Brutus en die met zijn pijp een blikje spinazie opensnijdt om de slechterik een ongelooflijke knal te verkopen, rechtte ik mijn rug en speelde klaver AK (misschien zaten de schoppen 3-3, onwaarschijnlijk maar het kan tegen mensen die een zwak volgbod als intermediate zien) en toen oost een 2362 bleek te hebben was het tijd om west op de broek te geven door harten 8 te cashen: of hij gooit een zwarte kleur af, dan kan ik die kleur vrijspelen of hij gooit zijn laatste ruiten weg, wat in de praktijk gebeurde. Dan Klaver vrouw en klaver na voor de boer. Lijdzaam stond hij de stepping stone in schoppen toe: