Hopmannen

In de provinciecompetities kennen wij arbiters. Ze lopen met boards of worden ter tafel ontboden in geval van een onregelmatigheid. Zelden verschillen zij van spelers. Je ziet het er niet van af. Speel je wat hoger, dan stralen ze meer autoriteit uit als het goed is. In snelle pas belopen ze alle hoeken van het denksportcentrum, nog net je ooghoeken verlatend. Het herkennen van de scheids is op dit niveau een fluitje van een cent. Men draagt arbiterskleding. Zo, zo, keurig jasje, keurig NBB-dasje. Helaas jongens, die tijd is voorbij. Heden ten dage dient de arbiter van van alles voorzien te zijn en dus is men bij de eerste de beste hengelsportzaak naar binnen gegaan om een vest, dat doet denken aan een bodywarmer zonder voering, aan te schaffen. Het ding heeft epauletten met een knoop, een ijzeren ring aan de achterkant bij de kraag en het ergste van allemaal, het heeft drieduuzend zakken. Links rechts, boven, onder en zelfs een zak met rits aan de achterkant. Heel stiekem heb ik een van die vestjes geinspecteerd, terwijl ik dummy was. Wat gaat daar allemaal in? Zakje 1: vislijnen, een dobber en haken (toevallig nog aanwezig). Zakje 2: bierviltjes om scheve tafels recht te zetten. Zakje 3: ingenomen mobiele telefoon. Zakje 4: schroevendraaier. Zakje 5: nog een ingenomen mobiele telefoon. Zakje 6 (tevens achterzak): een banaan. Zoveel dingen nodig, dat het hulpstuk waar het echt om gaat, namelijk het spelregelboekie altijd in de hand genomen wordt, nooit de zwarte diepte intuimelend. Nu even serieus, het ziet er niet uit. Alsof een stel padvinders de boel op orde moet houden. Het beige tenue steekt schril af bij de aangenomen capaciteiten van een Bondsarbiter, die zich toch ook niet geheel gemakkelijk moet voelen als hij snel de schroevendraaier moet pakken en zich te buiten gaat aan een hoop gegraai aan zijn lichaam.

“Geef die man een das, geef die man een boekie en een pen, investeer wat uit de kas, opdat ook ik hem als arbiter erken”, zou er als tegeltje boven het bureau van iedere bondsbobo moeten hangen. Helaas is het niet de Hollandse kneuterigheid die de sportvisserij bij bridgeminnend Nederland heeft geintroduceerd. Bij E- en WK’s zag ik al mijn arbitrale vriendjes al lang geleden in zo’n stom hesje. Sommigen deden letterlijk aan een survivaltocht als zij de draagbare ladenkast aan hadden. Waren die dingen veel te groot voor een klein Napolitaans arbitertje, zonk hij helemaal erin weg. Welke Maniak heeft, toen er geen boom meer was zonder hut, geen stok meer zonder vlag, en geen jonge woudloper meer die niet in het ziekenhuis lag met de e.coli in zijn knar na het niet goed doorbakken van wat hamburgers boven een knapperend vuurtje, gemeend niets meer om handen te hebben en zich volledig toe te leggen op het aannaaien van oude broekzakken aan een zomerjas zonder mouwen?

Schaam je.

De Snor (deel 1)

Met enige regelmaat zullen er vanaf nu delen van een kleine bridgebiografie verschijnen over Ome Frans Borm. Hier alvast het eerste deel.

Afstanden zijn relatief. Ga je met het vliegtuig, ga je heel hard. Ga je op je schoenen, ga je niet zo hard. Ga je wel nadenken. Niet veel mensen zullen op een dag 10 kilometer heen- en teruglopen van de Watergraafsmeer tot de Baarsjes, waarvan alleen je twee aangelijnde katten getuige zijn. Maar mijn Ome Frans is gewoon zo een avondje te doden. En ooit moet hij dan zijn inmiddels fameuze geboden bedacht hebben, als een ware monnik zijn capuchon over het hoofd gedragen zich beschermend tegen de regen. Wij, kinderen van twee decennia van 's mans mentoraat, verliezen zijn raad nimmer. Altijd zullen wij huiverig zijn bij het verdedigen van een gedoubleerde deelscore. We bieden liever zes dan down te gaan in een vrijwillige vijf (hoewel dat al helemaal niet de bedoeling was). En houd je plas nog maar even op, je speelt tot slag 13. Deze drie geboden waren een nauwkeurige afweging om het jonge creatieve brein te matigen en de score tegelijkertijd redelijk te houden.

Zonder gebod zou er meer gedoubleerd down gaan, maar ook meer gemaakt. Het was beter om alles maar ongedubbeld voorbij te laten zeilen dan naar willekeur een mes in het contract te zetten. Uiteindelijk kostte dit minder punten. Lijkbleek trok hij weg tijdens het kibitzen bij een EK, zodat zijn zwarte snor nog prominenter in je perifere gezichtsveld priemde, als je een doublet van maat inliet. Het was zeker dat het down ging, maar nonkel Frans wist het nog niet met AVBT9 tegen en allebei een opening. Hetzelfde gold natuurlijk voor regel twee. Als je het vijfniveau nodig had om te onderzoeken of het mogelijk slam was, dan kon je beter op vierniveau afpassen. Soms was het slam, meestal niet. Een veilige plusscore was altijd goed. Alles was na te rekenen. Iets wat hij zeker niet nagelaten zal hebben als hij even een peukje opstak, nadat zijn katten weer eens een gat in een hek gevonden hadden, waar Frans toch echt niet doorheen kon. Uiteindelijk weerhield zelfverklaarde ouderdom hem ervan aan te blijven en dus is zijn trainerschap vergaan, evenals de katten. Stadsdeel de Baarsjes zal hem missen. Maar als je me ooit betrapt op een -670, zweer dan dat je het niet aan hem zult vertellen.

Met de botte bijl

Mijn lieve partner maakte vandaag een actie, waarna mij het woord 'holbewoner' toevallig ontviel. Dit gehoord hebbende riep hij de arbiter en meldde vrolijk dat ik hem 'holbewoner' genoemd had. 'Wat voor straf krijgt hij?'. 'Schrijf maar een stukje'. Waarvan akte.

Je zou zeggen dat niemand heden ten dage -behalve een evolutionair artefact- nog uitingen vertoont van een Holbewoner. Echter eenieder lijkt er in enige situatie wel eens op: in het verkeer, op het werk, bij feestjes of in ons geval bij bridge.
Welnu, dit kan zich op twee manieren uiten. Ten eerste heb je ze ertussen die alleen hun eigen frivoliteiten goedkeuren, terwijl die van hun maat absoluut onverenigbaar zijn met het huidige zitsel. Bridgen met deze lui heeft geen zin. Bridgen tegen deze lui heeft wel zin. Het best doe je dat met de tweede variant Holbewoner als partner, want als die eenmaal op dreef is en alles wat illegaal is komt binnen, dan gaat Holbewoner type I zijn maat met een aantal krachttermen -zoals het hem betaamt- te lijf. Werkt niet bevorderend voor hun score kan ik U melden.
Ik wist het niet, maar ik had vandaag een soort uit het veen getrokken type II tegenover mij zitten. Hij keek niet al te helder in ieder geval. De beste man bood na een 3 klaver opening links van hem en een 3 harten volgbod van zijn maat 6 ruiten als zuid:

Zoals U ziet was het gewapend beton nog lang niet uitgevonden. En ja hoor, zo leert hij het nooit af (ik vraag me overigens af of enige conditionering zijn gedrag zal beïnvloeden), want de tegenstanders waren zo onder de indruk van Fred Flintstone dat ze met schoppen startten. Harten heer pleurde derde naar beneden en daar was de overslag. Zit je dan met je sophisticated studentensmoeltje. Gelukkig, gelukkig was ik niet de enige niet-Holbewoner. Type I kwam niet voor aan deze tafel. 'volgend spel....'.

Geef nooit op!

In het ophalen van verhalen, wat vooral oude mannen doen en dus schering en inslag is bij bridge, word ik dikwijls een beetje buitengesloten. Dan wordt er gezegd: " De vlektyfus, jaaa, niemand mocht meer halfvolle melk drinken hoor, was levensgevaarlijk. Maar goed, dat was allemaal voor jouw tijd". Dat was fucking allemaal voor mijn tijd, sodemieter toch op man, ga Buckler drinken. "En Youp van het Hek was ook voor jouw tijd Timmetje". Eikels. Maar nu heb ik wat gevonden. Als dit allemaal voor mijn tijd was, dan is de huidige era voor de mensen, voor wie het toen hun tijd was, nu na hun tijd. Men kan dus niet meer meelullen met de televisie van vandaag en ze lopen hopeloos achter (wat natuurlijk weer resulteert in het verhalen van de vergeelde, aangedikte anecdotes). Niet dat ze wat missen, maar toch zijn er soms wel aardige programma's geweest de afgelopen tien jaar. Zoals het mooie kinderwensprogramma "Geef nooit op". Je komt in de studio, meldt je wens (ik wil paardrijden in Patagonië) en hop, sta je daar in ene met meneer Cactus (wie is meneer Cactus? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, dat was allemaal lekker NA jouw tijd) in de woestijn. Hoorde die Cactus achteraf ook wel thuis.
Tsja de wensen van de Gooise meisjes waren een stuk gemakkelijker te realiseren dan mijn ene ultieme wens, namelijk een goede bridger te worden. Gelukkig kreeg ik een keurige brief terug van RTL, met als slotwoorden: "en beste Timpie (toen heette ik nog Timpie), onthou één ding: GEEF-NOOIT-OP". Nou dacht ik de afgelopen dagen bij de scheveningsche bridgeweek, laat ik me daar tien jaar na dato (allemaal mijn tijd) eens aan gaan houden:




Wel tegen niet, je maat opent 1 klaver, rechts komt erin met 2 ruiten, 11-15 met een zeskaart. 2nt leek niet echt dus ik een rondje pas. Maar nu zat ik 3 seconden later met hetzelfde probleem, na pas-dbl-pas. Ik had kunnen passen, maar het avontuur lonkte en driekaartjes bieden heeft ook zo zijn charme. Ik bood in ieder geval 2 harten, maat 3ruiten, ik 3nt (jippie), maar bieden kunnen we nog steeds niet, dus belandde ik in 4 harten, ongedubbeld, dat dan weer wel. Start ruiten tien:




voor ruiten koning en schoppen boer na. Tsja, met dat intermediate volgbod rechts ging dit toch echt een lastige bal worden, zeker als een zwarte kleur zich niet ging gedragen. Ik nam schoppen koning en speelde een kleine harten op, links de vrouw. Dit was het beste nieuws dat ik in dagen gezien had, stuk zat goed. Je moet altijd een beetje achteruit om in volle versnelling door te stomen, dus harten vrouw gezakt. De man links speelde schoppen na gelukkig bekende oost nog. Ik moest wel schoppen vrouw nemen hoewel de 8 de slag zou maken. Na de hartensnit bleek de kleur 3-3 te zitten. Ik zat echter wel in de dummy in deze situatie:



Met de handen in het haar, het zat allemaal zo goed en dan nog zat ik in de dummy geplakt. Snik. Zat ik maar in de studio naast Cactus, dan wisten we het wel. Toen hoorde ik opeens in mijn achterhoofd het intromuziekje "Geeeeeeeeeef nooit op oh geef nooit op!". Als een ware Popeye ( is van ieders tijd, want tijdloos) die murw gebeukt is door Brutus en die met zijn pijp een blikje spinazie opensnijdt om de slechterik een ongelooflijke knal te verkopen, rechtte ik mijn rug en speelde klaver AK (misschien zaten de schoppen 3-3, onwaarschijnlijk maar het kan tegen mensen die een zwak volgbod als intermediate zien) en toen oost een 2362 bleek te hebben was het tijd om west op de broek te geven door harten 8 te cashen: of hij gooit een zwarte kleur af, dan kan ik die kleur vrijspelen of hij gooit zijn laatste ruiten weg, wat in de praktijk gebeurde. Dan Klaver vrouw en klaver na voor de boer. Lijdzaam stond hij de stepping stone in schoppen toe:

Die mooie middenkaarten

Bridgeavonden bij Apih zijn als vuilnishopen uit de tijd dat afval nog niet gescheiden werd. Lijntjes om zwakkere spelers te beschermen zijn uit den boze. Geen enkele beginner die dat wil. Bij de rommelige uitslag vermelden ze je in ieder geval als eerste, kan toch niet slecht zijn. Als het feest is afgelopen, de spellen zijn besproken en de mensen die 's ochtends vroeg uit de veren moeten vertrokken zijn, blijft er altijd hetzelfde groepje over, aangevuld met iemand als "ik kan nog wel een robbertje" of "rustig dagje morgen, de baas is er niet". Een robbertje worden er meestal vele, dat weet de eerstgenoemde ook wel, maar een eufemisme werkt het best als je de waarheid niet onder ogen wilt komen, en met drank op lukt dat het makkelijkst.
Het kaarten gaat vaak beroerd. De sfeer is meestal een gezellige, maar kan ook omslaan in een omgeving van grappen niveautje ad hominem en ordinaire scheldpartijen. Uiteraard is alles daarna vergeven en vergeten. De waas van alcohol zorgt voor ieders (eigen)wijze realiteit zullen we maar zeggen. Soms gebeurt er wat aardigs aan tafel, hoewel ik niet meer precies weet of het spel er zo uit zag, maar klaveren 7 deed wel leuke dingen:

Allen kwetsbaar

Het bieden was weer niet om aan te zien: Na een 1H opening van west (of noord, of zuid, of oost) bereikten NZ het contract van 5 ruiten via

W N O Z
1h dbl 3h 4nt!
p 5kl p 5ru
a.p.

!= "O ik dacht dat ik ehh 4sch had geboden, sorry Krentenbollenkabouter"

West kwam uit met Harten Koning en speelde harten Aas na, getroefd. De leider vond het helemaal niet erg eigenlijk om in 5 ruiten te zitten in plaats van 4 schoppen:

West bekende drie keer op ruiten en oost gooide 2 hartens weg. Nietsvermoedend speelde de leider schoppen Aas. Bij west verscheen Prompt de Boer. Als ze 3-2 zouden zitten, ach ja dan maakt het niet uit of ik eerst een slag afgeef of de koning speel. Maar bij een 4-1 zitsel ben ik minder blij. De leider stond een schoppen af en inderdaad, oost bleek een 4 kaart schoppen te hebben. Er kwam wederom schoppen en nu moest de leider nemen. De verdeling was inmiddels bekend, west had een 1633 en oost een 4414. Aangezien west geopend had, moest klaver vrouw daar zeker zitten. Zuid speelde al haar troeven uit en oost mocht haar schoppen vrouw vasthouden of een klavertje weggooien van 10843 en verloor zo haar guard tegen die mooie klaveren 7. Een klein wondertje dat west niet Q8x of Q10x had, dan had die namelijk de controle in klaver gehad. Het contract is echter nog steeds koud als west de 8 of de 10 heeft. Wellicht is dat ook een betere speelwijze. Zoek zelf maar uit hoe. Dit was de eindsituatie:

Money bridge

Sinds een drietal maanden offreert bridgebaseonline (http://www.bridgebase.com/) de mogelijkheid om voor geld te spelen. Om de eerlijkheid te waarborgen speel je tegen één andere persoon met een bot (een Gib). Zo wordt valsspelen volledig uitgesloten, maar ieder voordeel hep zijn nadeel (ofzoiets), want een computer bridget nogal anders dan het protocolair-patroondenken van ons cerebrum.Om een voorbeeldje te geven:

Ik had

S AQ

H xxx

R Hxxx

K AT8x

W/NZ

Gib Gib Mens Ik

Pas 1ru dbl rdbl

1h 2ru 2h 3h!

pas 4ru pas 5ru

dbl pas pas rdbl

pas 6ru dbl a.p.

Down gaan kost weinig, terwijl een manche maken relatief veel oplevert. 20% (iets in die buurt) manches zijn al goed om te bieden dus je moet iedere kans aannemen die ook maar een beetje richting heeft. 5ruiten. Pardoes gedubbeld. Nu echter meende ik dat het blauwe kaartje mijn rekening wat kon spekken, maar mijn GIB die schijnbaar een score van –1000 voorzag, koos eieren voor zijn geld door 6 ruiten te bieden (gedubbeld 3 down 800 tegen 1000 van 5ru xx –2). Arghhhh, ik werd ter plekke gegibd. Nog een keer teruggaan vond ik wat teveel van het goede. Eeuwig spijt natuurlijk (of zou gib liever in 7 ruiten gedubbeld dan in 6 ruiten gerubbeld willen zitten...), want de andere human had een wat licht doubletje en Gib-tegenstander had 5 ruiten gedubbeld op het informatiefdoublet en zijn vierkaart ruiten...:

Vlotjes twaalf slagen weggetikt, want alle snits zaten (zoals verwacht??) goed.

Aanrader?

Money bridge is vermakelijk zolang je wint, maar het heeft zeker een handleiding nodig ten aanzien van het bieden en spelen met de GIB. Met een mens is leuker. Omdat de spellen random zijn en het om total points gaat (stakes zijn 10c, 25c, 50c, 1$ en 2$ de 100 punten; kwetsbaar 1 down dus) ontkom je niet aan negatieve streaks, waarbij je de ene vage vierpunter aan de andere rijgt, terwijl de tegenpartij manches en slems bij de vleet biedt. Dit is erg frustrerend en mocht je beter zijn dan je tegenstander, dan zorgt de hoge variantie er wel voor dat je óf doorgedraaid bent óf allang bent weggelopen tegen de tijd dat de wet van de grote getallen inslaat.